Η Λὶλη Μπουκουβὰλα, γεννημὲνη στην Ελλὰδα το 1981, εὶναι επαγγελματὶας φωτογρὰφος με σπουδὲς φωτογραφὶας και ηλεκτρονικὴς γραφιστικὴς στην Αθὴνα. Αυτὴ τη στιγμὴ ζει και εργὰζεται στο Παρὶσι.

Ζούμε αναμφισβήτητα σε μια κουλτούρα εικόνων, όλη η καθημερινή ζωή μεσολαβείται από έναν κατακλυσμό εικόνων, πάντοτε στην υπηρεσία της αγοράς. Αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατόν ακόμη σήμερα μέσα σε μια τέτοια συνθήκη να αναλάβει κανείς μια καλλιτεχνική αναζήτηση της αλήθειας μέσα στη φύση. Τι θα μπορούσε να είναι σήμερα μια τέτοια τέχνη;

Όταν κανείς παραιτείται από κάθε σκοπιμότητα και συντονίζεται με το ζωντανό παλμό του τοπίου, απλουστεύεται και η ίδια η πράξη της φωτογράφησης σαν μια εσωτερική φωνή που καθοδηγεί τις επιλογές. Επιλογές που επιβάλλονται αμέσως με την αρτιότητά τους, τη στιγμή της λήψης αλλά και τη στιγμή της ανασύνθεσης της εικόνας. Εάν η πρακτική της φωτογράφισης περνάει μέσα από μία έκτακτη εμπειρία έκστασης και ταύτισης ή συντονισμού με τον παλμό του τοπίου, τα αποτελέσματα της φωτογράφισης είναι τελικά κάτι δευτερεύων σε σχέση με αυτή την εμπειρία. Δεν έχει κανείς τότε καν την ευκαιρία να παρασυρθεί στον ανταγωνισμό των βελτιώσεων της τεχνικής τους και των σκοπιμοτήτων ανάδειξης στην αγορά. Απέναντι στο μυστήριο της φύσης παραμένουν όλοι ίσοι και ωστόσο τα αποτελέσματα κάθε φωτογράφισης είναι διαφορετικά. Χαίρεται κανείς όταν κατορθώνει να ξαναχτίσει εικόνες που δικαιώνουν την εμπειρία που έζησε. Μένει στους άλλους, στο κοινό, στον καθένα να κρίνει με τα δικά του κριτήρια την αισθητική αξία τέτοιων εικόνων και να βρει εκεί ένα σημείο επαφής, μια δίοδο μέθεξης με το μυστήριο της φύσης.

Μέσα από τα έργα της θα αντιληφθούμε την εσωτερική ορμή που την περιβάλλει και την κατακλύζει και η οποία την ωθεί σε μια περιπατητική αναζήτηση κατανόησης και ερμηνείας της Φύσης της άρρηκτα πάντοτε συνδεδεμένης μαζί της. Μια Φύση που ενεργοποιεί ταυτόχρονα και τις πέντε αισθήσεις της καταλήγοντας στην πιο σημαντική κατά τον Αριστοτέλη, στην αίσθηση της όρασης. Κι εκεί μ’ένα απλό πάτημα ενός μπουτόν, δηλαδή μ’ ένα κλικ της φωτογραφικής της μηχανής ακινητοποιεί αυτό το τοπίο ώστε στη συνέχεια να μεταφέρει αυτή τη μαγική στιγμή στον ψυχικό κόσμο του θεατή ωθώντας τον σε μια περιπατητική παρόρμηση ανάγνωσης όλων των στοιχείων της Φύσης.